Narooma, Bermagui, Merimbula, Eden & Traralgon
Door: djemi
Blijf op de hoogte en volg Djemila
09 Februari 2015 | Australië, Nyah West
God, ik weet niet eens waar ik moet beginnen... Er is zoveel gebeurd, heb zoveel gezien, zoveel meegemaakt en veel nieuwe mensen ontmoet!! In het kort gezegd gaat het nu erg goed met me!:) ik heb mn draai gevonden en ik kan nu eindelijk zeggen dat dit werkelijk een fantastische ervaring is om nooit meer te vergeten!! Omdat ik jullie toch het hele verhaal wil vertellen zal ik gewoon braaf bij het begin beginnen in plaats van alles door elkaar en bij het leukste moment te beginnen ;)
Na het surfkamp begon dan het reizen in mn eentje en pfoe, wat is me dat in het begin tegen gevallen... Ik voelde me eenzaam en heel erg klein. Ondanks dat ik me in een prachtige omgeving bevond kon ik er maar moeilijk van genieten. Natuurlijk ook goede dingen meegemaakt maar de gedachte aan thuis, mn veilige haven en vertrouwde omgeving, werd steeds aantrekkelijker. Ik wist dat je je op een gegeven moment zo gaat voelen en probeerde elke dag dus ook gewoon weer iets te ondernemen. In Narooma heb ik schitterende wandelingen gemaakt en het eigenlijk best rustig gehouden voor mezelf. Ik verbleef daar in een backpackers motel (daar doen ze niet aan hostels blijkbaar...:p) en had een kamer voor 4 personen helemaal voor mezelf!! Wat een feest was dat zeg, en wat een ruimte!! Gelijk mn tas helemaal uitgepakt, uitgebreid gedoucht want ik had een riante badkamer lekker voor mezelf ;) en het beste bed uitgezocht uiteraard!
Na een lange wandeling kwam ik op de weg naar t motel een medebewoner tegen, een Australische vrouw die graag rond reist, en stelde voor om nog even een biertje te gaan drinken. Ze zou me wel even aan wat locals voorstellen! Wat een avond, wat een mensen en wat een gezelligheid! Ze waren allemaal zo vriendelijk, erg verschillend en heel grappig. Verstond niet altijd alles vanwege accenten of omdat ze gewoon binnensmonds praten maar uitgebreidde gesprekken gevoerd over Australië, mijn reis, mijn familie en vrienden en waarom je eigenlijk wel en niet naar nieuw zeeland moet gaan. Iemand uit het gezelschap kwam uiteraard uit nieuw zeeland en hield niet op over waarom het daar beter is, echter was niet iedereen het daar mee eens... Haha het werd een verhitte discussie waar ik uiteindelijk maar tussenuit gestapt ben ;)
Na 4 nachten in Narooma vervolgde ik mijn reis naar Bermagui, een prachtig klein dorpje met uitzichten waar je u tegen zegt! Helaas was dat ook een van de weinige positieve dingen aan deze omgeving. De mensen hielden blijkbaar niet zo van backpackers en ik werd daarom ook nogal raar aangekeken toen ik met 3 tassen kwam aansjokken. De dagen die ik er verbleef heb ik me redelijk weten te vermaken met het genieten van de omgeving. Na een foute km berekening heb ik op de eerste dag een erg lange wandeling gemaakt waarna ik totaal gesloopt was :p wel de enige echte goudmijn aan de kust van Australië gezien en bewonderd!! We werden rondgeleid door een hele enthousiaste man die er werkelijk alles over wist. De hele omgeving was nog in originele staat en er waren alleen hekjes om de grote kuilen/gaten gezet zodat niemand meters naar beneden zou vallen.. Heel interessant en vooral indrukwekkend omdat je zelfs de voet- en handafdrukken in de wanden van de kuil nog kon zien! Mezelf daarna getrakteerd op het toetje van de dag, camel rock! Een rots formatie die ook echt daadwerkelijk op een camel lijkt :p. Heel grappig maar als je alleen aan het wandelen bent is de lol er ook weer gauw vanaf ;)
Omdat de heimwee me in Bermagui heel erg overviel, besloot ik mijn plan om te gooien en eerder weer verder te reizen naar een ander dorp; Merimbula. Ik voelde me helemaal niet goed op de plek waar ik zat en moest gewoon weg.. De laatste dag in het motel heb ik voornamelijk doorgebracht achter het motel, waar ik rustig en ongestoord kon wachten totdat mijn bus zou vertrekken. In de drie dagen dat ik daar verbleef had ik er nog niemand anders gezien en dacht even ongegeneerd te kunnen huilen... Uiteraard komt er op dat moment iemand voorbij gelopen!!! Ze vroeg of dat alles wel oké was en beschamend zei ik dat het wel ging. Ze bleek echter niet tevreden me dit antwoord en vroeg het nog een keer. Toen ik haar aankeek begreep ik gelijk dat ze geen local was en vertelde dat het alleen reizen me gewoon even teveel was geworden. Ze plofte naast me neer en begon te vertellen dat zij zich net zo voelde. Claire komt uit Engeland en was een wereldreis van een half jaar aan het maken om haar recent overleden moeder te eren. We hebben gekletst en gehuild totdat mn bus er was en omdat het zo goed klikte besloot ze me de volgende dag te volgen naar Merimbula. Het is immers gezelliger met zn tweeën dan alleen ;)
Eenmaal in Merimbula voelde ik me gelijk een stuk beter. De omgeving was prachtig, ik verbleef in een hostel met erg vriendelijke eigenaren en het was er aangenaam rustig. Ik kreeg zelfs een upgrade op mn kamer en verbleef in een 2 dorm bedroom met nog een Duits meisje. Feli was ook alleen aan het reizen nadat het was misgelopen met een vriendin. Zo ontmoette ik ineens nog iemand die in hetzelfde schuitje zat en we besloten de dag erna te gaan wandelen zodra claire gearriveerd was. En wat heeft dit goed uitgepakt zeg!!! Het klikte erg goed tussen ons drie, gelachen zoals ik in een lange tijd niet meer had gelachen en het idee om samen verder reizen was heel snel geboren!:) we besloten nog een dagje in Merimbula te blijven en daarna in claire haar auto verder te gaan naar Eden, de bestemming die ik als volgende op de planning had staan. Na een lange autorit, waarin ik overigens voor het EERST IN AUSTRALIE AUTO HEB GEREDEN!!!, kwamen we in Eden aan.
Het leek wel een grap :p het dorpje bestond uit een main road waar wat winkels waren en onze accommodatie (welke was aanbevolen!) bleek een grote, raamloze bunker te zijn! In de pub kregen we te horen dat iedereen toevallig diezelfde ochtend had uitgecheckt en we dus de gigantische bunker voor onszelf hadden. Natuurlijk werkte de verlichting in de gangen niet en met een zaklamp hebben we de ruimte verkend. Wat we daar aantroffen was zo beangstigend... Van de 22 kamers was er maar een kamer (onze kamer) waar geen mes krassen op de deur zaten!!:O alle deuren waren zo raar beschadigd dat het leek alsof iemand er met een mes in had staan hakken... Te bizar, en wellicht een iets op hol geslagen fantasie ;) echter claire durfde er niet meer alleen te slapen en heeft in de pub een local "gedwongen" om in de gemeenschappelijke ruimte de wacht te houden ;) het was werkelijk een hilarische ervaring, vooral als je je bedenkt dat ik eigenlijk van plan was om daar 5 dagen in mn eentje te spenderen..... De dag erna konden we er gelukkig al om lachen ;p
Gezien claire al een 4 sterrenhotel, jawel... 4 sterren!!, had geboekt in Traralgon om kerstmis te vieren, besloten feli en ik om ons daar bij aan te sluiten. Bedoel, 4 sterren.. Kom op ;) maar... Aangezien kerst geen kerst is zonder cadeaus, besloten we ieder met een budget van 20 dollar de discount shop te plunderen ;) met een berg cadeaus en een bijzondere ervaring rijker zijn we de volgende dag (kerstavond inmiddels) vertrokken naar traralgon.
Doordat iedereen kerst bij families viert was het erg rustig in het hotel en hadden we...nu komt ie..het zwembad met riante buitenkeuken helemaal voor onszelf!! De man aan de receptie kwam met het briljante idee om gewoon daar te bbqen gezien alle restaurants waarschijnlijk al volgeboekt zouden zijn. En of we er van hebben genoten!! Met heerlijke skippy steak, erg veel prosecco, wijn en meer lekkers hebben we er een onvergetelijk feestmaal van gemaakt. Ondanks dat we elkaar nog maar kort kende, voelde het alsof we al jaren bevriend waren. Een kerst om nooit meer te vergeten :)
Ik ga mijn verhaal hier afronden.. Uiteraard is er nog veel meer te vertellen maar dat wordt een te lang verhaal om in een keer te posten. Dus...deel twee volgt soon!!
Sorry voor de late update though.. Maar geloof me, ik ben jullie niet vergeten!
Heel veel liefs vanuit het geweldige Australië!! (ben momenteel in Nyah West, Google voor de gein maar eens :p)
Dikke kus!!
Na het surfkamp begon dan het reizen in mn eentje en pfoe, wat is me dat in het begin tegen gevallen... Ik voelde me eenzaam en heel erg klein. Ondanks dat ik me in een prachtige omgeving bevond kon ik er maar moeilijk van genieten. Natuurlijk ook goede dingen meegemaakt maar de gedachte aan thuis, mn veilige haven en vertrouwde omgeving, werd steeds aantrekkelijker. Ik wist dat je je op een gegeven moment zo gaat voelen en probeerde elke dag dus ook gewoon weer iets te ondernemen. In Narooma heb ik schitterende wandelingen gemaakt en het eigenlijk best rustig gehouden voor mezelf. Ik verbleef daar in een backpackers motel (daar doen ze niet aan hostels blijkbaar...:p) en had een kamer voor 4 personen helemaal voor mezelf!! Wat een feest was dat zeg, en wat een ruimte!! Gelijk mn tas helemaal uitgepakt, uitgebreid gedoucht want ik had een riante badkamer lekker voor mezelf ;) en het beste bed uitgezocht uiteraard!
Na een lange wandeling kwam ik op de weg naar t motel een medebewoner tegen, een Australische vrouw die graag rond reist, en stelde voor om nog even een biertje te gaan drinken. Ze zou me wel even aan wat locals voorstellen! Wat een avond, wat een mensen en wat een gezelligheid! Ze waren allemaal zo vriendelijk, erg verschillend en heel grappig. Verstond niet altijd alles vanwege accenten of omdat ze gewoon binnensmonds praten maar uitgebreidde gesprekken gevoerd over Australië, mijn reis, mijn familie en vrienden en waarom je eigenlijk wel en niet naar nieuw zeeland moet gaan. Iemand uit het gezelschap kwam uiteraard uit nieuw zeeland en hield niet op over waarom het daar beter is, echter was niet iedereen het daar mee eens... Haha het werd een verhitte discussie waar ik uiteindelijk maar tussenuit gestapt ben ;)
Na 4 nachten in Narooma vervolgde ik mijn reis naar Bermagui, een prachtig klein dorpje met uitzichten waar je u tegen zegt! Helaas was dat ook een van de weinige positieve dingen aan deze omgeving. De mensen hielden blijkbaar niet zo van backpackers en ik werd daarom ook nogal raar aangekeken toen ik met 3 tassen kwam aansjokken. De dagen die ik er verbleef heb ik me redelijk weten te vermaken met het genieten van de omgeving. Na een foute km berekening heb ik op de eerste dag een erg lange wandeling gemaakt waarna ik totaal gesloopt was :p wel de enige echte goudmijn aan de kust van Australië gezien en bewonderd!! We werden rondgeleid door een hele enthousiaste man die er werkelijk alles over wist. De hele omgeving was nog in originele staat en er waren alleen hekjes om de grote kuilen/gaten gezet zodat niemand meters naar beneden zou vallen.. Heel interessant en vooral indrukwekkend omdat je zelfs de voet- en handafdrukken in de wanden van de kuil nog kon zien! Mezelf daarna getrakteerd op het toetje van de dag, camel rock! Een rots formatie die ook echt daadwerkelijk op een camel lijkt :p. Heel grappig maar als je alleen aan het wandelen bent is de lol er ook weer gauw vanaf ;)
Omdat de heimwee me in Bermagui heel erg overviel, besloot ik mijn plan om te gooien en eerder weer verder te reizen naar een ander dorp; Merimbula. Ik voelde me helemaal niet goed op de plek waar ik zat en moest gewoon weg.. De laatste dag in het motel heb ik voornamelijk doorgebracht achter het motel, waar ik rustig en ongestoord kon wachten totdat mijn bus zou vertrekken. In de drie dagen dat ik daar verbleef had ik er nog niemand anders gezien en dacht even ongegeneerd te kunnen huilen... Uiteraard komt er op dat moment iemand voorbij gelopen!!! Ze vroeg of dat alles wel oké was en beschamend zei ik dat het wel ging. Ze bleek echter niet tevreden me dit antwoord en vroeg het nog een keer. Toen ik haar aankeek begreep ik gelijk dat ze geen local was en vertelde dat het alleen reizen me gewoon even teveel was geworden. Ze plofte naast me neer en begon te vertellen dat zij zich net zo voelde. Claire komt uit Engeland en was een wereldreis van een half jaar aan het maken om haar recent overleden moeder te eren. We hebben gekletst en gehuild totdat mn bus er was en omdat het zo goed klikte besloot ze me de volgende dag te volgen naar Merimbula. Het is immers gezelliger met zn tweeën dan alleen ;)
Eenmaal in Merimbula voelde ik me gelijk een stuk beter. De omgeving was prachtig, ik verbleef in een hostel met erg vriendelijke eigenaren en het was er aangenaam rustig. Ik kreeg zelfs een upgrade op mn kamer en verbleef in een 2 dorm bedroom met nog een Duits meisje. Feli was ook alleen aan het reizen nadat het was misgelopen met een vriendin. Zo ontmoette ik ineens nog iemand die in hetzelfde schuitje zat en we besloten de dag erna te gaan wandelen zodra claire gearriveerd was. En wat heeft dit goed uitgepakt zeg!!! Het klikte erg goed tussen ons drie, gelachen zoals ik in een lange tijd niet meer had gelachen en het idee om samen verder reizen was heel snel geboren!:) we besloten nog een dagje in Merimbula te blijven en daarna in claire haar auto verder te gaan naar Eden, de bestemming die ik als volgende op de planning had staan. Na een lange autorit, waarin ik overigens voor het EERST IN AUSTRALIE AUTO HEB GEREDEN!!!, kwamen we in Eden aan.
Het leek wel een grap :p het dorpje bestond uit een main road waar wat winkels waren en onze accommodatie (welke was aanbevolen!) bleek een grote, raamloze bunker te zijn! In de pub kregen we te horen dat iedereen toevallig diezelfde ochtend had uitgecheckt en we dus de gigantische bunker voor onszelf hadden. Natuurlijk werkte de verlichting in de gangen niet en met een zaklamp hebben we de ruimte verkend. Wat we daar aantroffen was zo beangstigend... Van de 22 kamers was er maar een kamer (onze kamer) waar geen mes krassen op de deur zaten!!:O alle deuren waren zo raar beschadigd dat het leek alsof iemand er met een mes in had staan hakken... Te bizar, en wellicht een iets op hol geslagen fantasie ;) echter claire durfde er niet meer alleen te slapen en heeft in de pub een local "gedwongen" om in de gemeenschappelijke ruimte de wacht te houden ;) het was werkelijk een hilarische ervaring, vooral als je je bedenkt dat ik eigenlijk van plan was om daar 5 dagen in mn eentje te spenderen..... De dag erna konden we er gelukkig al om lachen ;p
Gezien claire al een 4 sterrenhotel, jawel... 4 sterren!!, had geboekt in Traralgon om kerstmis te vieren, besloten feli en ik om ons daar bij aan te sluiten. Bedoel, 4 sterren.. Kom op ;) maar... Aangezien kerst geen kerst is zonder cadeaus, besloten we ieder met een budget van 20 dollar de discount shop te plunderen ;) met een berg cadeaus en een bijzondere ervaring rijker zijn we de volgende dag (kerstavond inmiddels) vertrokken naar traralgon.
Doordat iedereen kerst bij families viert was het erg rustig in het hotel en hadden we...nu komt ie..het zwembad met riante buitenkeuken helemaal voor onszelf!! De man aan de receptie kwam met het briljante idee om gewoon daar te bbqen gezien alle restaurants waarschijnlijk al volgeboekt zouden zijn. En of we er van hebben genoten!! Met heerlijke skippy steak, erg veel prosecco, wijn en meer lekkers hebben we er een onvergetelijk feestmaal van gemaakt. Ondanks dat we elkaar nog maar kort kende, voelde het alsof we al jaren bevriend waren. Een kerst om nooit meer te vergeten :)
Ik ga mijn verhaal hier afronden.. Uiteraard is er nog veel meer te vertellen maar dat wordt een te lang verhaal om in een keer te posten. Dus...deel twee volgt soon!!
Sorry voor de late update though.. Maar geloof me, ik ben jullie niet vergeten!
Heel veel liefs vanuit het geweldige Australië!! (ben momenteel in Nyah West, Google voor de gein maar eens :p)
Dikke kus!!
-
09 Februari 2015 - 13:00
Clara Deelen:
IK heb je verhaal met een kleine lach op mijn gezicht gelezen dat jij je zo eenzaam voelde dacht dat jou dat nooit zou overkomen, maar ik wacht vol spanning op deel 2 van je blog
Groetjes Clara Deelen
(Ps) Veel plezier nog -
09 Februari 2015 - 13:03
Marion (mama):
Wederom een fantastisch verhaal om lezen. Geniet met volle teugen, schat. Xxx
-
09 Februari 2015 - 13:15
Jill Van Kemenade:
Hi Djemila,
Wauw! Wat kun jij mooi schrijven en wat fijn dat je het zo leuk hebt nu!!
Geniet ervan en kijk uit naar je volgende verhaal!
-
09 Februari 2015 - 13:18
Kayleigh:
Heel gaaf Djeem! Ben jaloers!
Gelukkig zit je nu lekker in je vel en ben je volop aan het genieten.
mis je, X -
09 Februari 2015 - 13:32
Stefan:
wat een geweldig leuk verhaal :)
klinkt goed zo met zijn 3en!!
heb zin in deel 2
-
09 Februari 2015 - 14:56
MC :
WOW geen tijd voor verveling! En met jouw gezelligheid kom je uiteraard gezellige mensen tegen. N-joy!! X -
09 Februari 2015 - 15:17
Yetje:
Het Meis, mooi verhaal weer, fijn dat het je goed gaat!! Geniet ervan babe het is je gegund -
09 Februari 2015 - 16:01
Geertje:
Klinkt goed Djeem!!
Wat leuk dat je twee dames hebt gevonden om je reis mee te vervolgen! Lijkt me inderdaad ook een stuk gezelliger!
Nog heel veel plezier meis! X -
09 Februari 2015 - 17:10
Maria:
Mooi verhaal Djeem en fijn om te lezen dat het zo goed met je gaat. Ik denk veel aan je. Groeten en veel liefs. Xxx -
09 Februari 2015 - 17:41
Floor:
Wat kun je je verhaal mooi vertellen. Een reis met ups en downs, maar wat een gave levenservaring!!! Leuk ook wat je met kerst hebt gedaan xx veel liefs uit NL -
09 Februari 2015 - 18:19
Jody:
wauw Djeem,
Mooi verhaal! Super leuk dat je reisgenoten hebt gevonden!
Nog heel veel plezier daar!!
X -
09 Februari 2015 - 18:46
Leonie Sieben:
Heimwee is altijd heel erg, ik had en heb daar ook last van, maar heel fijn dat je het nu overwonnen hebt en er zo van geniet, groetjes Leonie -
09 Februari 2015 - 22:15
Tatjana:
Hi swa, leuk verhaaltje! Volgens mij heb je de Aussie-crush al goed te pakken. :) Geniet ervan..ook van de saaie, eenzame en minder mooie dagen, Want straks heb je homesickness naar je home-far-away-from-home!
Ik geef je nog een wijze levensles mee van mijn vakantie afgelopen week: half zat is weggegooid geld! Zo! Kusje -
10 Februari 2015 - 19:54
Suzanne:
Fijn om weer een verhaal te lezen over je avonturen. Ik ben blij dat je twee leuke meiden hebt ontmoet en dat maakt het reizen zeker een stuk leuker...samen huilen, maar ook zeker samen genieten van de mooie omgeving en ervaringen delen. Geniet ervan meis! xx mis je bij DLL -
24 Februari 2015 - 22:16
Jet:
Kom op met deel 2 Djeem!
En niet naar je zus luisteren.... Half zat is zat genoeg....
Nice story, enjoy!
Knuffels
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
